moja najnowsza opowieść:

„Wakacje z Władcą”

Lipcowego ranka wybrałem się z grupą przyjaciół na kilka dni pod Babią Górę.

Pierwszego dnia pobytu pogoda była w kratkę. Czekaliśmy na lepszą aurę, sącząc napoje rozgrzewające.

- Kiedy wreszcie się rozpogodzi? – zamarzyła Ulka.

- Nie wiem, ale cieszmy się tym co mamy! – uciął pocieszająco Szaluk.

Śpiewaliśmy przy ognisku i ciepło się ubieraliśmy. Aż nagle … któregoś ranka słońce wyjrzało zza horyzontu i podgrzało atmosfere do 30 stopni C!!! Wszyscy się rozbieraliśmy i łapaliśmy promienie słoneczne na klatę, tańczyliśmy, śpiewaliśmy pieśni patriotyczno-weselne (niektórzy fałszowali) i się śmialiśmy. Głośno. Może zbyt głośno?

Nie spodobało się to jednak Władcy Lasu, który smacznie sobie spał w pobliskim szałasie i obudziły go okrzyki naszej euforii. Wściekł się. Z łuku wyrzeźbionego z korzenia zamierzał zaatakować tego , który najgłośniej się śmiał i śpiewał fałszując. Już miał wymierzyć sprawiedliwość, gdy go zauważyliśmy.

- Uważaj! – ostrzegł Rozeti grajka Edriego.

Edri uchylił się w ostatniej chwili i strzała wylądowała daleko poza obozowiskiem. Władca się zaczerwienił na twarzy, zaperzył i jął ratować się ucieczką.

Zatrzymał go jednak Ian Bestwialski:

- Halo! Czyś pan z byka spadł? - zapytał go wprost.

 Władca skamieniał. Po chwili jednak błagalnym tonem rzekł:

- Przepraszam Was… Nie chciałem nikogo zranić. Chciałem tylko – przerwał na chwile – zaznać spokoju.

- Dołącz do nas! Będziemy wspólnie śpiewać, biesiadować. Będzie fajnie.

- Uforia w imieniu całej grupy zaprosiła go i dał się oswoić!

I tak spędziliśmy mile wakacyjny czas z Władcą Lasu!